header-contact
+48 698 008 007 kontakt@bezhalogenowe.pl
Koszyk
Norma PN-EN 45545-1:2013-07
Norma PN-EN 45545-1, czyli: Część 1 normy PN-EN 45545, która określa wymagania ogólne dotyczące środków ochrony przeciwpożarowej i ich ocenę zgodności. Treść tej normy określa m.in:
-
podstawowe definicje,
-
kategorie eksploatacyjne,
-
kategorie projektowe,
-
cele ochrony przeciwpożarowej
i zawiera ogólne wytyczne środków ochrony przeciwpożarowej w kolejnictwie, a także metody oceny ich zgodności.
PN-EN 45545-1:2013-07 (Kolejnictwo - Ochrona przeciwpożarowa w pojazdach szynowych - Część 1: Postanowienia ogólne) jest pierwszą częścią europejskiego standardu EN 45545, dotyczącego ochrony przeciwpożarowej w pojazdach szynowych. Norma ta określa środki i wymagania mające na celu ochronę pasażerów oraz personelu pojazdów szynowych w razie wystąpienia pożaru na pokładzie. Jej postanowienia dotyczą wszystkich pojazdów szynowych używanych w przewozie osób (np. pociągi dużych prędkości, składy dalekobieżne i regionalne, pojazdy metra, tramwaje, lokomotywy z obsadą itp.), z wyłączeniem pojazdów do transportu towarów (taboru towarowego), które nie są objęte normą EN 45545. Oznacza to, że norma skupia się na taborze pasażerskim i pojazdach z obsługą pokładową, gdzie bezpieczeństwo ludzi jest kluczowe, nie odnosząc bezpośrednio wymagań do np. wagonów towarowych.
Norma została opracowana przez Komitet Techniczny CEN/TC 256 “Railway Applications” i wprowadzona do zbioru Polskich Norm przez Polski Komitet Normalizacyjny (PKN) w lipcu 2013 roku (stąd oznaczenie 2013-07). W Polsce PN-EN 45545-1:2013-07 zastąpiła wcześniejszą krajową normę przeciwpożarową dla taboru (PN-K-02511) w ramach ujednolicenia przepisów z innymi krajami europejskimi. Tym samym norma realizuje wymóg wspólnego poziomu bezpieczeństwa pożarowego na kolei w skali europejskiej, określony m.in. w dyrektywach interoperacyjności transportu kolejowego.
Struktura i zawartość normy
Norma PN-EN 45545-1:2013-07 ma układ rozdziałów typowy dla dokumentów normatywnych i obejmuje:
-
Rozdział 1 - Zakres normy: opisuje zakres stosowania (jakie pojazdy i sytuacje obejmuje norma).
-
Rozdział 2 - Powołania normatywne: wyszczególnia inne normy i dokumenty zacytowane w tekście.
-
Rozdział 3 - Terminy i definicje: podaje podstawowe definicje używane w normie, precyzujące znaczenie kluczowych pojęć z zakresu ochrony przeciwpożarowej w pojazdach szynowych.
-
Rozdział 4 - Cele (ochrony przeciwpożarowej): przedstawia cele przyjęte w normie, czyli ogólne zamierzenia w zakresie bezpieczeństwa pożarowego (m.in. zapobieganie powstaniu pożaru, ograniczanie rozwoju pożaru i zapewnienie możliwości ewakuacji) wraz z rozróżnieniem scenariuszy pożarowych: pożar z przyczyn losowych lub podpalenia, pożar spowodowany awarią techniczną oraz pożar od większego źródła zapłonu.
-
Rozdział 5 - Kategorie eksploatacyjne i projektowe pojazdów szynowych: zawiera klasyfikację pojazdów na kategorie eksploatacyjne (Operational Categories) OC1-OC4, związane z warunkami ich użytkowania (np. obecność tuneli, dostępność służb ratunkowych), oraz kategorie projektowe (Design Categories), związane z konstrukcją i przeznaczeniem pojazdu (np. zwykłe pojazdy dzienne, pojazdy z miejscami do spania, pojazdy dwupoziomowe itp.). Szczegóły tych kategorii opisano w dalszej części odpowiedzi.
-
Rozdział 6 - Klasyfikacja pojazdów: opisuje przyporządkowanie pojazdów do poziomów zagrożenia pożarowego HL (Hazard Levels) na podstawie kategorii eksploatacyjnych i projektowych z rozdziału 5. To właśnie na podstawie tej klasyfikacji ustala się, jakie wymagania szczegółowe muszą spełnić materiały i systemy w danym pojeździe (w innych częściach normy).
-
Rozdział 7 - Środki ochrony przeciwpożarowej: przedstawia ogólne wytyczne dotyczące doboru i stosowania środków ochrony przeciwpożarowej w pojazdach szynowych (zarówno środki organizacyjne, konstrukcyjne jak i techniczne systemy zabezpieczeń), tak aby osiągnąć cele z rozdziału 4.
-
Rozdział 8 - Ocena zgodności: opisuje wymagania odnośnie weryfikacji i walidacji zastosowanych środków ochrony oraz zarządzania jakością w procesie projektowania i produkcji taboru. Innymi słowy, określa jak sprawdzić (np. poprzez badania, analizy, certyfikację), że pojazd spełnia wymagania normy w zakresie odporności na pożar.
Poza rozdziałami głównymi, norma zawiera także załączniki informacyjne:
-
Załącznik A opisuje modele zapłonu (scenariusze inicjujące pożar) objęte zakresem normy (np. jakie wielkości źródeł ognia są rozważane).
-
Załącznik B daje wskazówki do wyznaczania kategorii eksploatacyjnych (OC1-OC4) w praktyce, np. kiedy dany pojazd zaliczyć do kategorii związanej z ruchem w tunelu.
-
Załącznik ZA przedstawia powiązanie normy z Essential Requirements unijnej dyrektywy kolejowej (np. 2008/57/WE czy obecnie 2016/797), czyli pokazuje, w jaki sposób spełnienie normy daje domniemanie zgodności z wymaganiami prawnymi w zakresie bezpieczeństwa pożarowego.
Taka struktura normy zapewnia, że najpierw definiuje się co i dlaczego należy osiągnąć (cele, poziomy bezpieczeństwa), a dopiero w kolejnych częściach serii EN 45545 szczegółowo jak to osiągnąć (poprzez konkretne wymagania techniczne).
Podstawowe definicje i klasyfikacje w normie
W PN-EN 45545-1 zdefiniowano szereg pojęć związanych z bezpieczeństwem pożarowym taboru. Do najważniejszych należą kategorie eksploatacyjne, kategorie projektowe oraz wynikające z nich poziomy zagrożenia pożarowego (HL):
-
Kategorie eksploatacyjne (OC1-OC4) - opisują warunki, w jakich pojazd jest użytkowany z punktu widzenia zagrożenia pożarem i ewakuacji. Na przykład brane jest pod uwagę, czy pojazd porusza się wyłącznie po liniach na otwartej przestrzeni, czy też w tunelach lub zamkniętych przestrzeniach, a jeśli tak - jak długich i z jakimi możliwościami ewakuacji. Kategoria eksploatacyjna OC1 oznacza typowo najmniej wymagające warunki (np. brak tuneli lub krótkie tunele umożliwiające szybką ewakuację), a OC4 - najbardziej wymagające (np. długie tunele, trasy podziemne, gdzie potencjalny pożar stanowi największe ryzyko dla ewakuacji). Kategorie pośrednie (OC2, OC3) definiują scenariusze pośrednie, zgodnie z kryteriami długości tuneli, dostępu służb ratunkowych itp. (szczegółowe kryteria wyznaczania tych kategorii podano w Załączniku B normy).
-
Kategorie projektowe (konstrukcyjne) - odnoszą się do cech konstrukcyjnych i przeznaczenia pojazdu, które wpływają na ryzyko pożarowe oraz trudność ewakuacji. Norma wyróżnia m.in.:
-
- pojazdy normalne (np. dzienne składy pasażerskie z miejscami siedzącymi),
-
- pojazdy sypialne lub kuszetki (z miejscami do leżenia - większe ryzyko, bo pasażerowie mogą spać podczas pożaru),
-
- pojazdy dwupoziomowe (piętrowe; większa liczba pasażerów i dłuższy czas ewakuacji z górnego pokładu),
-
- oraz kombinacje tych cech, np. dwupoziomowy wagon sypialny będzie najbardziej krytyczny.
-
Kategorie projektowe w normie EN 45545 są oznaczane literowo (np. N, A, D, S - w zależności od zastosowania: N - pojazd zwykły, D - dwupokładowy, S - sypialny, itp.), a w praktyce często podaje się je w połączeniu, np. DS dla pojazdu dwupoziomowego sypialnego. Dokładne definicje tych kategorii znajdują się w rozdz. 3 normy.
-
Poziomy zagrożenia pożarowego (HL) - na podstawie kombinacji kategorii eksploatacyjnej i projektowej, każdy pojazd jest przypisany do jednego z trzech poziomów zagrożenia pożarowego: HL1, HL2 lub HL3. HL1 oznacza najniższe wymagania (najmniejszy poziom zagrożenia), HL2 - średni poziom, a HL3 - najwyższy poziom zagrożenia, przy którym stawiane są najsurowsze wymagania odnośnie odporności na ogień. Przykładowo, pojazd eksploatowany tylko na otwartym terenie i o normalnej konstrukcji może być zaklasyfikowany do HL1, natomiast pociąg metra kursujący w długich tunelach, z wagonami sypialnymi lub dwupoziomowymi - do HL3. Klasyfikacja HL jest kluczowa, ponieważ decyduje o tym, jakie kryteria muszą spełniać materiały i komponenty w danym pojeździe (patrz niżej: powiązania z EN 45545-2).
Ponadto w normie zdefiniowano wiele innych terminów, m.in. dotyczących zjawisk pożarowych i środków ochrony. Przykładowo pojawia się pojęcie “środków ochrony przeciwpożarowej” - obejmujących zarówno środki pasywne (np. materiały trudnozapalne, przegrody ognioodporne) jak i aktywne (systemy detekcji, gaszenia itp.), “modeli zapłonu” (określonych scenariuszy inicjacji pożaru rozpatrywanych w wymaganiach), czy definicje różnych typów pojazdów szynowych, tuneli itp. Te definicje zapewniają wspólne rozumienie terminologii we wszystkich częściach EN 45545.
Cel normy i podstawowe założenia bezpieczeństwa
Głównym celem normy PN-EN 45545-1 jest zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa pożarowego na pokładzie pojazdów szynowych, tak aby w razie wystąpienia pożaru ochronić życie i zdrowie pasażerów oraz personelu. Realizowane jest to przez minimalizację ryzyka powstania pożaru oraz ograniczanie skutków pożaru, co docelowo ma umożliwić bezpieczną ewakuację ludzi w bezpieczne miejsce poza strefę zagrożenia. Norma nie stawia za celu ochrony samego taboru lub ładunku przed zniszczeniem przez ogień - wszelkie środki ochrony przewidziane są tylko w takim zakresie, jaki jest potrzebny do zapewnienia bezpieczeństwa ludzi. Innymi słowy, liczy się przede wszystkim stworzenie warunków do przeżycia i ucieczki, nawet jeśli pojazd miałby ulec zniszczeniu w pożarze.
Realizacja celów jest weryfikowana poprzez spełnienie szczegółowych wymagań z odpowiednich części normy EN 45545 (od 2 do 7), w zależności od kategorii pojazdu. PN-EN 45545-1 sam w sobie formułuje te cele i ogólne wymagania, natomiast techniczne kryteria (np. wyniki testów palności, czasy odporności ogniowej, parametry systemów detekcji) są podane w kolejnych częściach normy. Dzięki temu część 1 stanowi plan generalny ochrony przeciwpożarowej, według którego projektuje się pojazd i ocenia jego zgodność.
Główne wymagania i ocena zgodności według PN-EN 45545-1
Chociaż PN-EN 45545-1:2013-07 skupia się na ogólnych zasadach, zawiera również pewne wymagania ogólne, które muszą zostać spełnione przez producentów taboru kolejowego i służą jako pomost do wymagań szczegółowych innych części normy. Do głównych wymagań wynikających z tej części należą:
-
Klasyfikacja pojazdu pod względem pożarowym: Każdy projektowany pojazd szynowy musi zostać zaklasyfikowany do odpowiedniej kategorii eksploatacyjnej i projektowej, a tym samym do jednego z poziomów HL1-HL3. Ta klasyfikacja jest punktem wyjścia do dalszych analiz - determinuje m.in. jakie klasy materiałów można stosować we wnętrzu pojazdu oraz czy potrzebne będą dodatkowe systemy zabezpieczeń. Zgodnie z normą, kombinacja kategorii eksploatacyjnej i projektowej wyznacza poziom zagrożenia (HL), który z kolei decyduje o wymaganych klasach materiałów według EN 45545-2. Natomiast sama kategoria eksploatacyjna (OC) determinuje, które wymagania z części EN 45545-3 do EN 45545-7 będą miały zastosowanie dla danego pojazdu (np. pojazd w kategorii obejmującej długie tunele musi spełnić dodatkowe wymagania dot. systemów gaśniczych z części 6). Producent musi więc na wczesnym etapie określić profil swojego pojazdu w tych kategoriach.
-
Dobór i stosowanie środków ochrony przeciwpożarowej: Norma wymaga, by projektując pojazd uwzględnić odpowiednie środki ochrony adekwatne do przyjętego poziomu HL i kategorii. Oznacza to np., że materiały i komponenty muszą spełniać określone właściwości pożarowe (reakcja na ogień, toksyczność dymu, itp.), co w praktyce sprawdza się przez testy opisane w EN 45545-2. Ponadto pojazd musi być wyposażony w wymagane systemy zabezpieczające, takie jak czujki dymu, alarmy przeciwpożarowe, gaśnice lub systemy gaśnicze, awaryjne oświetlenie ewakuacyjne, odpowiednie oznaczenia wyjść, izolacje przeciwpożarowe w ścianach, stropach, przejściach między wagonami itp., zgodnie z wymaganiami przypisanymi do jego kategorii. Część 1 normy nakłada tu ogólny obowiązek zastosowania takich środków i odsyła do części 3-7 po szczegóły techniczne danych rozwiązań. Przykładowo, dla pojazdu o najwyższym hazard level HL3 będzie wymagane użycie materiałów o najwyższych klasach ogniowych (zgodnie z EN 45545-2) oraz wdrożenie np. systemu detekcji pożaru wewnątrz przedziałów (zgodnie z EN 45545-6), podczas gdy pojazd HL1 może mieć mniej rygorystyczne wymagania.
-
Ocena zgodności (weryfikacja bezpieczeństwa): Producent (lub jednostka notyfikowana) musi przeprowadzić procedurę oceny zgodności pojazdu z wymaganiami normy. PN-EN 45545-1 wskazuje, że należy dokonać weryfikacji i walidacji konstrukcji pod kątem bezpieczeństwa pożarowego oraz wdrożyć system zarządzania jakością, który zapewni utrzymanie wymaganych standardów na etapie produkcji. W praktyce oznacza to m.in. przedstawienie odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej spełnienie wymagań (raporty z badań materiałów, certyfikaty), przeprowadzenie analiz ryzyka pożarowego dla projektu, testów prototypowych (np. testy działania systemów alarmowych) itp. Dopiero pozytywna ocena tych elementów pozwala stwierdzić zgodność pojazdu z normą. Innymi słowy, część 1 wymaga, by bezpieczeństwo pożarowe zostało udokumentowane i potwierdzone zanim pojazd zostanie dopuszczony do eksploatacji.
Należy podkreślić, że norma PN-EN 45545-1 ma charakter nadrzędny i ogólny - formułuje obowiązek osiągnięcia określonego poziomu bezpieczeństwa, lecz szczegółowe “parametry zaliczeniowe” (np. maksymalna szybkość rozprzestrzeniania płomienia dla materiału siedzenia, minimalny czas odporności ogniowej drzwi międzywagonowych, itp.) są podane w kolejnych częściach normy. Dlatego spełnienie wymagań części 1 w praktyce oznacza spełnienie wszystkich odpowiednich wymagań z części 2-7, dobranych na podstawie klasyfikacji HL i kategorii danego pojazdu.
Zastosowanie normy do typów taboru szynowego
Norma PN-EN 45545-1 (oraz cała seria EN 45545) ma zastosowanie do szerokiego spektrum taboru szynowego, związanego z przewozem ludzi. Obejmuje ona m.in.:
-
Pociągi pasażerskie dalekobieżne i wysokich prędkości - np. składy ekspresowe, pociągi międzynarodowe (IC, EC, TGV, itp.), gdzie występują wagony z siedzeniami, wagony sypialne, wagony restauracyjne, a także lokomotywy ciągnące te składy.
-
Pociągi regionalne i podmiejskie - zespoły trakcyjne (EZT/DMU) i składy wagonowe używane w ruchu regionalnym, często bez przedziałów sypialnych, ale z potencjalnym ruchem w tunelach miejskich (np. tunel średnicowy) lub na liniach podmiejskich.
-
Pojazdy metra i kolei podziemnych - elektryczne zespoły trakcyjne metra kursujące w tunelach miejskich, które zaliczane są do wysokich kategorii pożarowych z uwagi na zamkniętą przestrzeń i dużą liczbę przewożonych osób.
-
Tramwaje oraz lekkie pojazdy szynowe - chociaż tramwaje poruszają się głównie na powierzchni, norma EN 45545 również je obejmuje jako pojazdy szynowe (zwłaszcza, że niektóre systemy tramwajowe mają długie tunele lub podziemne odcinki). W praktyce tramwaje mogą być zaliczane do niższych kategorii zagrożenia (np. OC1/OC2).
-
Pojazdy specjalne z personelem - np. szynowo-drogowe pojazdy serwisowe, lokomotywy manewrowe z obsadą, pojazdy utrzymania torów z kabiną dla załogi - one również podlegają wymaganiom normy, jeśli są przeznaczone do pracy na liniach, gdzie obowiązują przepisy o ochronie pożarowej (choć mogą mieć pewne odstępstwa, jeśli nie przewożą pasażerów).
-
Lokomotywy - spalinowe i elektryczne lokomotywy ciągnące składy pasażerskie. One same nie przewożą pasażerów, ale obecność maszynisty oznacza konieczność ochrony załogi; dodatkowo paląca się lokomotywa może zagrozić pociągowi, więc materiały i systemy w kabinie maszynisty także muszą spełniać wymagania. Lokomotywy eksploatowane wyłącznie z pociągami towarowymi formalnie nie podlegałyby EN 45545 (bo tabor towarowy jest wyłączony), jednak często producenci i tak stosują te wymagania dla ujednolicenia bezpieczeństwa.
Jak wspomniano, tabor czysto towarowy (wagony towarowe, cysterny itp.) jest wyłączony z zakresu EN 45545, co wynika z faktu, że nie ma tam na stałe osób wymagających ochrony. W przypadku pociągów towarowych inne przepisy (np. dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych) regulują kwestie pożarowe, a EN 45545 skupia się na ochronie ludzi.
Warto dodać, że EN 45545 w części 5 rozszerza pewne wymagania także na pojazdy pokrewne, jak trolejbusy, autobusy szynowe prowadzone torem, pojazdy na poduszce magnetycznej (maglev), ale w kontekście wyposażenia elektrycznego. Oznacza to, że chociaż głównym obszarem zastosowania są klasyczne pojazdy szynowe, zasady normy mogą być wykorzystywane szerzej wszędzie tam, gdzie pojazd jest podobny konstrukcyjnie i eksploatacyjnie do pociągu.
Podsumowując, norma PN-EN 45545-1 ma zastosowanie do praktycznie całego taboru pasażerskiego na kolejach i innych systemach szynowych, definiując jednolite kryteria bezpieczeństwa pożarowego niezależnie od kraju eksploatacji pojazdu.
Powiązania z innymi częściami normy EN 45545
Norma PN-EN 45545-1 jest częścią większej serii EN 45545, która kompleksowo obejmuje wszystkie istotne zagadnienia ochrony przeciwpożarowej taboru szynowego. Poszczególne części normy są ze sobą ściśle powiązane i należy je stosować łącznie. Część 1 stanowi fundament, definiując klasyfikacje i ogólne podejście, a części 2-7 zawierają konkretne wymagania techniczne w wyszczególnionych obszarach. Seria EN 45545 obejmuje następujące części:
-
EN 45545-1: Postanowienia ogólne - część 1 (opisana powyżej) ustala główne definicje, kategorie pojazdów, cele ochrony oraz ogólne wymagania i procedury zgodności. Stanowi punkt wyjścia do stosowania pozostałych części.
-
EN 45545-2: Wymagania dotyczące reakcji ogniowej materiałów i komponentów - część 2 określa właściwości pożarowe materiałów stosowanych w pojazdach (palność, emisja ciepła, dymu, toksyczność). Dla różnych poziomów HL1-HL3 ustanowione są kryteria, jakie muszą spełniać materiały (np. fotele, wykładziny, kable) - innymi słowy, im wyższy hazard level, tym surowsze parametry materiałów. EN 45545-2 zawiera zestawy wymagań R (R1-R26) przypisane do konkretnych zastosowań materiałów w pojeździe, co wynika z klasyfikacji dokonanej wg części 1.
-
EN 45545-3: Wymagania dotyczące odporności ogniowej przegród przeciwpożarowych - część 3 dotyczy przegód i barier przeciwpożarowych w pojazdach (ścian, drzwi, obudów), czyli elementów mających powstrzymać przedostawanie się ognia i wysokiej temperatury do określonych stref przez pewien czas. Określono tu m.in. wymagalne czasy odporności ogniowej dla przegród w zależności od kategorii pojazdu oraz metody ich badania.
-
EN 45545-4: Wymagania bezpieczeństwa pożarowego dotyczące projektowania taboru - część 4 zawiera wymagania konstrukcyjno-projektowe związane z bezpieczeństwem pożarowym. Obejmuje takie kwestie jak rozmieszczenie i dostępność sprzętu gaśniczego, wymagania co do dróg ewakuacyjnych (szerokości przejść, wyjścia bezpieczeństwa), materiały konstrukcyjne (np. obudowy maszyn, izolacje termiczne kotłów) oraz inne środki projektowe zwiększające bezpieczeństwo (np. strefowanie pożarowe pojazdu). Ta część jest bezpośrednio powiązana z częścią 1 - realizuje cele ogólne poprzez konkretne rozwiązania konstrukcyjne.
-
EN 45545-5: Wymagania bezpieczeństwa przeciwpożarowego dla sprzętu elektrycznego - część 5 koncentruje się na urządzeniach elektrycznych i elektronicznych w taborze (np. szafach WN/SN, bateriach trakcyjnych, przewodach elektrycznych). Zawiera wymagania mające zapobiegać pożarom od instalacji elektrycznej (poprzez odpowiednie zabezpieczenia przeciążeniowe, izolacje kabli, systemy detekcji iskrzeń itp.) oraz ograniczać skutki pożaru, jeśli powstanie w urządzeniach elektrycznych. Co istotne, zakres tej części rozszerzono także na pojazdy pokrewne jak trolejbusy czy autobusy szynowe - w zakresie ich wyposażenia elektrycznego.
-
EN 45545-6: Systemy kierowania i zarządzania pożarem - część 6 dotyczy systemów detekcji, alarmu i gaśniczych w pojazdach. Określa wymagania dla czujek dymu, centralek alarmowych, sygnalizacji dla pasażerów i maszynisty, a także wymagania dla automatycznych systemów gaszenia (np. w przedziałach silnikowych, szafach elektrycznych) oraz integracji tych systemów z infrastrukturą (np. zdalne powiadamianie służb). Część 6 wynika z zasady, że pożar należy jak najszybciej wykryć i zwalczać - dlatego dla wyższych kategorii pojazdów systemy opisane w tej części są obligatoryjne.
-
EN 45545-7: Wymagania bezpieczeństwa pożarowego dla instalacji na ciecz palną i gaz palny - część 7 obejmuje wymagania dla pojazdów wyposażonych w instalacje z paliwami płynnymi lub gazowymi (np. lokomotywy spalinowe - zbiorniki paliwa, lub nowoczesne pojazdy na LNG/CNG, a także pojazdy z agregatami grzewczymi na olej napędowy). Określono tu środki zapobiegające wyciekom paliwa, pożarom od układów paliwowych, wymogi dot. wentylacji komór silnikowych, systemów detekcji wycieków itp., tak aby zminimalizować ryzyko zapłonu paliwa. Ta część wiąże się z częścią 1 poprzez wymóg, że pojazdy z paliwem muszą mieć dodatkowe zabezpieczenia zgodne z ich kategorią (np. w tunelu wymogi są ostrzejsze co do zabezpieczeń zbiorników paliwa).
Powyższe części tworzą razem spójny system. PN-EN 45545-1 odsyła użytkownika do właściwej części szczegółowej zależnie od identyfikowanego ryzyka. Przykładowo, dla danego pojazdu po określeniu, że jest on w kategorii eksploatacyjnej wymagającej np. odporności ogniowej przegród, stosuje się kryteria z EN 45545-3, a dla wszystkich materiałów wewnętrznych - z EN 45545-2 w odpowiedniej klasie HL. W ten sposób część 1 integruje wymagania części 2-7, zapewniając że każdy aspekt (materiały, konstrukcja, systemy elektryczne, wykrywanie i gaszenie, paliwo) jest pokryty odpowiednimi środkami adekwatnymi do zagrożenia.
Podsumowując, norma PN-EN 45545-1:2013-07 jest ściśle powiązana z pozostałymi częściami EN 45545, stanowiąc ich wspólną podstawę. Bez zrozumienia części 1 (klasyfikacji i celów) nie da się poprawnie zastosować wymagań części szczegółowych, a jednocześnie sama część 1 jest niewystarczająca bez spełnienia konkretnych wymagań technicznych z części 2-7. Dlatego w praktyce cały zestaw EN 45545 należy traktować jako jednolitą całość służącą zapewnieniu kompleksowej ochrony przeciwpożarowej w pojazdach szynowych.